Chcieliśmy dobrze a wyszło jak zawsze – -mieliśmy pisać, a tu nic. Dostaliśmy już nawet informacje od znajomych, że „nic nowego nie piszecie”, „brakuje zdjęć” itd.:) No to się poprawiamy.
Dwa ostatnie weekendy spędziliśmy w górach. Na pierwszy rzut poszły Tatry. Miał to być wyjazd nastawiony na przypomnienie sobie technik chodzenia w rakach, zabawy z czekanami itd. Obładowani całym sprzętem zimowym czekaliśmy na dworcu kiedy nagle spotkaliśmy Maliego – dawno niewidzianego kumpla z liceum. Okazało się, że też jedzie w Tatry, ale raczej wspinać się. Pogadaliśmy i każdy rozszedł się w swoją stronę.
Pani aksamitnym głosem zapowiedziała, że ” pociąg ze Szczecina do Przemyśla, planowy odjazd godzina 23:40 będzie opóźniony o 10 minut”.
Nie dodała jednak magicznego „jednocześnie informujemy, że opóźnienie może ulec zmianie”, więc nie było najgorzej. Tłum na peronie był tak gęsty, że planowaliśmy już 12 godzin między kibelkiem, a wyjściem. Czekając na pociąg ponarzekaliśmy z Malim, że PKP to porażka i że wiedząc o tłumach powinni podstawiać więcej wagonów. Mali w pewnym momencie stwierdził, że będzie zbierać na samochód i skończy z pociągami. Na to Agnieszka – „Ale przecież my mamy samochód”. Szybkie liczenie jak wyjdzie taniej, sprint do kasy żeby oddać bilety i po 15minutach byliśmy w mieszkaniu, tylko po to, żeby wziąć kluczyki i dokumenty. Już w Poznaniu wjechaliśmy na polski „highway” i po niecałych 7 godzinach zameldowaliśmy się pod siedzibą TOPRu w Zakopanem.
No i tu lekkie rozczarowanie – przywitało nas słońce i … góry totalnie pozbawione śniegu. Uczucia mieliśmy mieszane – z jednej strony miło, ciepło i sympatycznie, a z drugiej przyjechaliśmy tu żeby zaznać zimowych gór. Przez 4 dni przeszliśmy trasę Murowańca do Doliny Chochołowskiej, zaliczając po drodze Świnicką Przełęcz, Kasprowy, Kopę Kondracką, Ornak, Starorobociański, Trzydniowiański, Grzesia i Rakoń. Szczególnie ostatni dzień był dość intensywny bo trasę przewidzianą na ponad 5 godzin zrobiliśmy w trzy. Dalej tylko zejście „betonową doliną” (Chochołowską) i powrót do Poznania. Wracaliśmy we czwórkę, bo leżąc na podłodze w schronisku na Hali Ornak poznaliśmy Pawła, który studiuje w Poznaniu i akurat wracał we wtorek.
Pogoda była zróżnicowana: od kompletnej bieli i silnego wiatru, przez huraganowy wiatr, który przestawiał nas na szlaku, po zupełną ciszę i słońce. Mieliśmy też tragikomiczną sytuację, kiedy we mgle schodziliśmy z Kopy Kondrackiej dziewczyna w płaszczyku i skórzanych kozakach ze skóry zapytała mnie: „A to jeszcze daleko do tej kolejki?”. Zgłupiałem i pytam tak jakby kolejek w Tatrach było na pęczki : „Do której? Tej na Kasprowy?”. „No tak”. „No kawałek jest. 20 minut na górę, potem 15 zejścia i jeszcze godzina czterdzieści na Kasprowy” – odpowiedziałem. „Ojej, ojej, tak daleko? Kaziu co my robimy? No, nic trzeba iść” … Zaznaczam, że Kaziu był przygotowany nie lepiej niż jego wybranka serca. Mam tylko nadzieję, że nic im się nie stało.
No i jeszcze jedna sytuacja. Drugiego dnia podchodzimy z Murowańca na Kasprowy i już na górze słyszymy (godz. 10 rano) „Mama, daj jakaś kasę”, „A po co ci?”, „No głodny jestem, jakaś pizzę bym zjadł”, „No poczekaj chwile, za 3 minuty wszyscy pójdziemy”, „No ale ja sobie teraz tylko taką małą zamówię” 🙂
W Poznaniu spędziliśmy tylko 3 dni i wyjechaliśmy w Karkonosze z ekipą z liceum i znajomymi ze studiów. Z 17 osób pojechało w końcu 10, ale jakoś sobie poradziliśmy:) Nam udało się prawie spóźnić na pociąg (Marta obudziła nas telefonem o 2:35, a pociąg odjeżdzał o 2:53), ale poźniej poszło już gładko. Pogoda mocno barowa (mgła, wiatr i deszcz), ale przecież nie zawsze trzeba chodzić po górach. Naszą bazą była SAMOTNIA. Na całe szczęście możemy się tam jeszcze pokazać w przyszłości:) Z wyjazdu powstał nawet film, ale ten będzie udostępniany tylko na specjalne zamówienie (wnioski z uzasadnieniem prosimy kierować na nasz adres:) )
Teraz znowu jesteśmy w Poznaniu, ale już za 2 tygodnie jedziemy na narty. Co wieczór odprawiamy modły w temacie naśnieżania i mamy nadzieję, że jakoś to będzie.
Na koniec zapraszamy do oglądania zdjęć z Tatr.